نمایش "انتخابات" حکومت را درهم بکوبید!
سعید مدانلو

نمایش انتخابات مجلس اسلامی در راه است. این "انتخابات" بنا به کشمکشهای حاد باندهای حکومتی و موقعیت وخیم رژیم اسلامی تعیین کننده است. اما برای مردمی که تحولات انقلابی در کشورهای منطقه و دنیا را با اشتیاق دنبال میکنند، آرزویشان سرنگونی سید علی و رژیم اسلامی است و نه فرستادن مشتی چاقوکش قدیم و جدید به مجلس برای تداوم حکومت فقر و اختناق و اسلام. ما می گوئیم سیاست تحریم ناکافی است. تحریم در مقابل شرکت طرح میشود اما درخود این مفهوم را دارد که گویا مشکل خود حکومت اسلامی نیست بلکه موازین مثلا غیر دمکراتیک انتخاباتش است. سیاست "تحریم انتخابات" بویژه امروز که سبزها و بخشی از اصلاح طلبان نیز به سیاست تحریم پیوستند، بیش از پیش مغشوش و مشروعیت ضمنی برای جمهوری اسلامی در بردارد. معلوم نیست آنکه مخالف کل این بساط است و تحریم میکند با آنکه آرزوی دوره امام قاتل را دارد و تحریم میکند چیست؟ تحریم کننده تا دیروز حکومتی در حقیقت مشکلش با جمهوری اسلامی نیست. او مشکلش عدم وجود این امکان است که او هم بتواند در جمهوری اسلامی برای حکومت کردن انتخاب شود.

در مقابل سیاست ارتجاعی شرکت در انتخابات جمهوری اسلامی و سیاست مغشوش تحریم، ما یک سیاست فعال انقلابی را پیشنهاد میکنیم. تا روز انتخابات هر جا و همه جا علیه بساط تبلیغاتی و جلسات و سیاست جلب مردم به این مضحکه باید فعال بود و در روز "انتخابات" با قدرت و متحدانه به خیابانها آمد. ما از مردم میخواهیم مانند مردم در مصر و تونس و فرانسه و اسپانیا و یونان برای رای دادن یعنی طرح امیال واقعی شان به خیابانها بیایند. در یک چنین فرصتی جمهوری اسلامی به ناگزیر در حداقل قدرت تهاجمی ممکنش قرار میگیرد. در روز انتخابات قوای مسلح و انتظامات جمهوری اسلامی به ناگزیر و تا حد امکان در موقعیت "مامور حفظ ﺁرامش" ﺁرایش میگیرند. از موقعیت "حفظ ﺁرامش" که قوای انتظامی در ﺁن قرار دارند، مردم بهترین فرصت را برای بیرون ریختن در اختیار خواهند داشت. حضور جمعیتهای وسیع در خیابانها و ازدحام در حوزه های "رای گیری" و زدن زیر صندوقها و به هوا رفتنشان ابداً امر غیر ممکنی نیست. تصورش نیز غیر معقول به نظر نمی رسد. جمعیت انبوه این بار میتواند صندوقها و بساط انتخابات جمهوری اسلامی را روی سرشان خراب کند. لازمه چنین کاری اینست که در دوره موسوم به "تبلیغات و کمپین انتخاباتی" مردم بتوانند یک حضور فعال و اعتراضی را علیه کل این وضعیت فراهم کنند. در جنین صورتی حتی امکان برچیده شدن "بساط انتخابات" از جانب خود جمهوری اسلامی وجود دارد.

روز "انتخابات" که مردم با خیال امن تری به خیابان می ریزند میتواند روز بسیار مخاطره ﺁمیزی برای جمهوری اسلامی تلقی شود. جمهوری اسلامی ناگزیر است که حضور یک جمعیت وسیع را تحمل کند و زیر بار خطرش برود. هر جمعیت وسیع بویژه زمانی که "اجازه" و محمل حضور گسترده را هم داشته باشد بزرگترین خطر برای جمهوری اسلامی تلقی خواهد شد. در یک جنبش اجتماعی و نظیر ﺁنچه که در ایران دارد می گذرد همیشه ﺁدم های داخل خانه با جمعیت داخل خیابان فرقشان از زمین تا ﺁسمان است. روی این حساب بود که حتی احتمال به هم ریختن بساط انتخابات در زمان خاتمی هم از جانب مردم وجود داشت، حالا که جای خود دارد. همین فرق ماهوی جنبش مردم با جریان اصلاح طلبی و سبز است که کمونیسم کارگری از ابتدا ﺁنرا واقعی می پنداشت و رویش حساب میکرد.

در فضای سیاسی ایران و منطقه و دنیا شرکت وسیع مردم برای اعلام رای واقعی شان یعنی "انحلال، انحلال، جمهوری اسلامی انحلال" محتمل است. مسئله ساده است. روز انتخابات رژیم است و قرار است ما شهروندان اسیر برویم و رای بدهیم به لات و لوتهای مجلس که علیه مان قانون فقر و فاقه و ضد زن و خرافات اسلامی تصویب کنند. ما میگوئیم روز این نمایش به خیابانها بریزید و با پاهایتان و با فریادتان رای انحلال جمهوری اسلامی را به دنیا اعلام کنید. هرجا میتوانید صندوقهای مارگیری و تقلب اسلامی شان را توپ فوتبال کنید و به دور باطل انتخابات ارتجاع مهر پایانی بکوبید!

23 اوت 2011